Treść strony Józef Lucjan Kępiński
Józef Lucjan Kępinski - urodził się 12 września 1900 r. w Strykowie, jego rodzicami byli: Bolesław - właściciel prywatnej kancelarii adwokackiej - i Scholastyka z domu Szołowska. Dorastał w pobliskich Brzezinach. Tam ukończył szkołę powszechną, a w Piotrkowie Trybunalskim uczęszczał do Gimnazjum im. Bolesława Chrobrego. Po sześciu klasach przerwał naukę i 1 listopada 1918 r. zgłosił się ochotniczo do wojska. Został wcielony do 1 Pułku Szwoleżerów i do listopada 1919 r. jako ułan brał udział w walkach na Ukrainie. Bezpośrednio potem wstąpił do Szkoły Podchorążych w Warszawie, skąd po zakończeniu kursu został wysłany do Przemyśla na kurs kawaleryjski.
W okresie międzywojennym był zawodowym oficerem. W 1926 roku zgłosił się do służby w lotnictwie i odbył kurs aplikacyjny w toruńskim 4. Pułku Lotniczym. Jeszcze w tym samym roku otrzymał przydział do 1. Pułku Lotniczego w Warszawie. W 1929 roku wygrał pułkowe zawody lotnicze w pięcioboju pilotów myśliwskich. Od 1934 roku dowodził 111. Eskadrą Myśliwską, a od 1936 IV Dywizjonem Myśliwskim. Rok później objął obowiązki kierownik szkolenia w pilotażu w dęblińskim Centrum Wyszkolenia Oficerów Lotnictwa. W chwili wybuchu drugiej wojny światowej miał stopień majora.
W okresie dowodzenia 111 Eskadrą Myśliwską Kępiński stał się pomysłodawcą "Marszu Lotniczego", który w jego zamyśle miał być pieśnią wyłącznie 111 Eskadry, spadkobierczyni słynnej 7 Eskadry Myśliwskiej im. Tadeusza Kościuszki. Jego ideę podchwycił odwiedzający Warszawę i doskonale grający na pianinie por. pil. Stanisław Latwis. Skomponował on muzykę, do której słowa napisała Aleksandra Zasuszanka - polonistka i pasjonatka lotnictwa. Wkrótce pieśń przyjęła się w całym lotnictwie polskim.
Podczas kampanii wrześniowej Kępiński dowodził obroną powietrzną rejonu Dęblina. Po sowieckiej agresji został ewakuowany do Rumunii. Uciekł z obozu internowania i przedostał się do Francji. Jeszcze przed końcem 1939 roku trafił do polskiej bazy w Lyon-Bron. Był organizatorem polskiego 1/145 Dywizjonu Myśliwskiego „Warszawa”. Podczas walk we Francji został ciężko ranny w walce powietrznej, przez cztery miesiące przebywał w szpitalu. Po rekonwalescencji zdołał przedostać się do Wielkiej Brytanii. Z uwagi na stan zdrowia nie wrócił do lotów bojowych i nie brał udziału w bitwie o Anglię. Pod koniec 1940 roku za zasługi wojenne otrzymał Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari V klasy. Był m.in. oficerem Inspektoratu Polskich Sił Powietrznych, komendantem szkół Flying Training Command w Hucknall. Służbę w Wielkiej Brytanii zakończył w stopniu podpułkownika. Po demobilizacji wrócił do Polski, gdzie podjął pracę w Dowództwie Wojsk Lotniczych. W 1949 roku na żądanie komunistycznych władz został przeniesiony w stan spoczynku. Przedwojennemu i „angielskiemu” oficerowi stwarzano problemy z podjęciem pracy. Ostatecznie zatrudnił się na stanowisku robotniczym w Spółdzielni Pracy „Sprzęt Rybacki” w Warszawie. Zmarł w Warszawie 26 marca 1964 r. w wieku 63 lat. Spoczął na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Został awansowany pośmiertnie na pułkownika.
„Ze Strykowa do wielkiego świata” – Jacek Perzyński
- data: 2023-01-05
