Strona Główna Gmina Stryków

Ks. Idzi Benedykt Radziszewski (1871-1922) inicjator powołania do życia Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego i jej pierwszy rektor (1918-1922). Należał on do pokolenia Polaków, których dzieciństwo i młodość upływały w trudnym okresie niewoli, ale którzy byli równocześnie szczęśliwymi świadkami odzyskania przez Polskę niepodległości.
Idzi Benedykt Radziszewski był synem Marcelego i Józefy z Biernackich. Urodził się 1 kwietnia 1871 r. w Bratoszewicach. Oboje rodzice pochodzili ze zubożałej szlachty. Jak wynika z zachowanych źródeł zmieniali oni często miejsce zamieszkania (Nowosolna, Pniewnik, Bratoszewice, Stryków). Przyczyną tych przeprowadzek były szykany, jakie stosowały władze rosyjskie przenoszące kilkakrotnie Marcelego Radziszewskiego, nauczyciela szkoły elementarnej, któremu zarzucano słabą znajomość języka rosyjskiego, co w okresie planowego rusyfikowania polskiej młodzieży nie mogło ujść bezkarnie. Idzi wzrastał w zdrowej moralnie, wielodzietnej rodzinie chrześcijańskiej, miał czterech braci i jedną siostrę. Po ukończeniu szkoły elementarnej pod kierunkiem własnego ojca, Idzi uczęszczał przez osiem lat (od 1881 roku) do Filologicznego Gimnazjum w Płocku. Decyzja wstąpienia Idziego Radziszewskiego do Seminarium Duchownego we Włocławku (1889 r.) wskazuje, że pracę nad udoskonaleniem moralnym własnym i społeczeństwa polskiego uznał za najważniejszą w hierarchii wszystkich wartości. Seminarium to stało wówczas na wysokim poziomie naukowym dzięki kierownictwu braci Chodyńskich (Zenona i Stanisława). Dzięki nieprzeciętnym walorom umysłu i charakteru, jak również dzięki zdolnościom przywódczym ks. Radziszewski został wytypowany na studia do Akademii Duchownej w Piotrogrodzie (1893 r.), Akademia ta została utworzona w 1833 r. z Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie i z Głównego Seminarium Duchownego w tym mieście. Ukoronowaniem studiów w Akademii Duchownej były święcenia kapłańskie, które otrzymał Idzi Radziszewski (1896 r.) z rąk rektora - ks. bp. Albina Symona, a także tytuł magistra z zakresu egzegezy w rok później. Pierwszą placówką pracy ks. Radziszewskiego był kościół św. Mikołaja w Kaliszu, gdzie przez kilka miesięcy (w 1897 r.) pełnił funkcję wikarego. W 1898 roku ks. Radziszewski udał się do Leuven (Leuvain), gdzie studiował w Wyższym Instytucie Filozoficznym, funkcjonującym w ramach tamtejszego Uniwersytetu Katolickiego. W roku 1900 ks. Idzi Radziszewski zdobył tytuł doktora na podstawie rozprawy na temat: De ideae religionis genesi in evolutionisimo Darvino-Spenceriano, napisaną pod kierunkiem ks. Dezyderego Merciera. Twórcza praca naukowa zajmowała w życiu ks. Radziszewskiego miejsce bardzo istotne i trwała w zasadzie do 1914 roku. Przez rozprawy, artykuły, opracowanie haseł do Encyklopedii Kościelnej, recenzje, sprawozdania ze zjazdów, przyczynił się ks. Radziszewski do ożywienia ruchu neotomistycznego w środowisku polskiej inteligencji zarówno duchownej jak i świeckiej. Do najważniejszych prac ks. Radziszewskiego należą: Odrodzenie filozofii scholastycznej (Warszawa 1901), Wszechnica Katolicka w Lowanium (Warszawa 1908), Teologia a nauki przyrodnicze (Włocławek 1910), Geneza religii w świetle nauki i filozofii (Włocławek 1911), Credo nowożytnego fizjologa (Włocławek 1913). W lutym 1918 roku zawiązał się w Piotrogrodzie komitet Organizacyjny Uniwersytetu. W skład jego weszli fundatorzy: Karol Jaroszyński (prezes), inż. Franciszek Skąpski (skarbnik), ks. Radziszewski (wiceprezes) ks. Czesław Falkowski (sekretarz). Komitet zdecydował zlokalizowanie uniwersytetu w Lublinie i rozpoczął pozyskiwanie kadry nauczającej spośród pracowników Akademii Duchownej i Wyższych Kursów Polskich w Piotrogrodzie. Przygotowano również projekt statutu uniwersyteckiego i szczegółowych przepisów ilu planowanych wydziałów. Rozpoczęto gromadzenie księgozbioru jako zalążka przyszłej biblioteki. Zaplanowano założenie specjalnego towarzystwa wspierającego materialnie uczelnię. Inicjatywę założenia uniwersytetu katolickiego zaakceptował Episkopat Królestwa Polskiego. Zaraz potem ks. Radziszewski rozpoczął starania o uzyskanie aprobaty Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. Wstępną koncesję tego Ministerstwa na założenie prywatnego uniwersytetu otrzymał 6 września 1918 roku. Ks. Idzi Radziszewski zmarł w Lublinie na zapalenie płuc 22 lutego 1922 roku. Pogrzeb był wielką manifestacją całego miasta, a także uczestników z całej Polski. W dzień pogrzebu 25 lutego nad jego mogiłą przy ul. Lipowej w Lublinie przedstawiciele różnych grup społecznych ślubowali kontynuować rozpoczęte dzieło i dochować wierności idei Uniwersytetu Katolickiego. Źródło: http://zs2bratoszewice.pl/historia-szkoly.html

• data: 2023-01-04